نصرت! چه می کنی سر این پرتگاه ژرفبا پای خویش،تن به دل خاک می کشیگم گشت...
نصرت! چه می کنی سر این پرتگاه ژرفبا پای خویش،تن به دل خاک می کشیگم گشته ای به پهنه تاریک زندگینصرت! شنیده ام که تو تریاک می کشیاین دو بیت آغازین شعری از نصرت رحمانی است که حدیث حال خویش است از زبان خود و مادرش. کتابخوانان امروزی چنان این شاعر مهم و شوریده شعر معاصر را نمی شناسند.نصرت رحمانی خود سعرش را بحق شعر سیاه می خواند. شعری که سرکش و بی پروا …
هنوز بررسیای ثبت نشده است.