ماجرا با حرف های آقای شومان، مدیر مدرسه مان، شروع شد. آقای شومان همیشه...
ماجرا با حرف های آقای شومان، مدیر مدرسه مان، شروع شد. آقای شومان همیشه حرف های تکراری می زند، حرف هایی مثل این ها: «این هزارمین باره که بهت می گم پنلوپه جونز! می شه برعکس نشینی و لطف کنی مثل آدم باسنت رو بذاری روی صندلی و پاهات رو روی زمین؟» اما این بار آقای شومان یک حرف تازه زد. گفت می توانیم دسته جمعی برای کلاسمان یک حیوان خانگی انتخاب کنیم و آخر…