بدون چرب زبانی کجا خواهیم بود؟ هابز آن را وظیفه ای شرافتمندانه می دانس...
بدون چرب زبانی کجا خواهیم بود؟ هابز آن را وظیفه ای شرافتمندانه می دانست و مردیت آن را «بهترین هنرها» نامید. اسکندر مقدونی آن را به عنوان سیاست امپراتوریاش به کار برد. سزار و کلئوپاترا در آن استاد بودند. و ناپلئون آن را مانند آب نبات بلعید. اما چرب زبانی دشمنان تاثیرگذاری هم دارد. سیسرو چاپلوسی را «کنیز شرارت» نامید و تاسیتوس آن را با سم مقایسه کرد…