زندگی ناامید کننده و مالامال از حزن است. پس دیگر نوشتن رمانهای رئالیس...
زندگی ناامید کننده و مالامال از حزن است. پس دیگر نوشتن رمانهای رئالیستی بیهوده است. به هر حال از پیش میدانیم که واقعیت برای ما چه در چنته دارد و شور و اشتیاقی هم به دانستن بیشتر نداریم. خود بشریت هم صرفا کنجکاویای کممقدار در ما برمیانگیزد. کل «نوشتجات» نسل بشر با همهی باریکبینی شگرفی که دارند، «موفقیتها» و حکایتها و از این دست همهوهمه…
هنوز بررسیای ثبت نشده است.